Toen ik een tijd geleden Den Depot binnenwandelde – met in mijn hoofd boordstof, paspel en naaigaren – viel mijn oog als vanzelf op een rol tricot in mijn favoriete kleur (na roze, I admit): oker. Alsof ik een radar heb voor dingen die mooi zijn, dingen die ik vooral ook niet nodig heb. Zucht.
Ik negeerde de rol. Zocht waarvoor ik kwam. Pakte alvast mijn portemonnee.
En toen moest ik even wachten aan de kassa.
Wachten is nooit goed. Wachten betekent tijd om na te denken. Nadenken over wat ik zou kunnen doen met die schattige okergele poezentricot.
En lap. De rol werd uit het rek gepakt. Ik zocht bovendien bijpassende streepjestricot. In mijn hoofd zat namelijk al een pyjama klaar. Normaal gezien kan ik écht goed weerstaan aan koopdrang. Deze keer dus niet.
Merci, nadenk-wacht-tijd.
Billie van Zonen 09 met een V-hals als bovenstuk. De losse broek uit Stof Voor Durf-het-Zelvers 2 werd versmald. Samen werd dat in een wip een heerlijk comfortabele pyjama. Nu ja, in een wip is overdreven: ik sukkelde wat met de V-hals… Niet zo héél evident om die netjes te krijgen.
Na de Stickly Rockers pyjama, nu de kattenpyjama. Ik maak er nog ééntje, en dan kan de Zoon verder voor deze winter.
