Toen ik – ergens in oktober – mijn naaiatelier opruimde om wat blogvriendinnen te ontvangen voor een naaizondag, kwam ik een verloren stofje tegen. Eentje van Soft Cactus, wat ik ondanks de blauwe kleur de aller-aller-allermooiste Soft Cactusstof ooit vind. Ik kocht het al een jaar geleden, en vergat het.
Omdat ik die zondag geen concrete naaiplannen had, besloot ik dat stofje eindelijk zijn bestemming te geven. Het werd (nog maar eens) een Theo, maar wel met korte mouwen. Gewoon omdat ik geen zin had om me te concentreren op manchetten met 4 taterende vrouwen naast mij.
Ik vergat de kraag te verstevigen, en dat zie je wel wat.
Maar het hemdje raakte die dag af, op de knopen na. Zelfs al maakten we tijd voor koffie, aperitief, lunch, taart en nog eens koffie. Zo’n zondagen zijn topdagen, ik wil nòg.
De zoektocht naar de juiste kleur knopen bracht me weer bij Riet, die voor elk knopenprobleem een oplossing heeft. Ze redde me al meermaals op dat vlak. Dank je, Riet! x
De korte mouwen werkte ik af met een valse omslag, een eenvoudige werkwijze die je ook in Urban Style vindt.
En dat hemdje, ik ben er tot over mijn oren verliefd op. Die stof is echt zò schoon. Mijn favoriete Theo tot nu toe zal de duimen moet leggen voor dit exemplaar, vrees ik. De nieuwe Soft Cactus collectie is vanaf vandaag verkrijgbaar, en daar zitten nochtans ook geweldig mooie prints tussen.
Er komen dus vast nog meer Soft-Cactus-Theo’s aan!
