Deze editie van Kid’s Clothes Week kon niet slechter vallen. The week from hell als je in een (middelbare) school lesgeeft. Met bergen examens die verbeterd moeten worden en uren deliberaties. Nog een eindejaarsbal hier en een proclamatie daar. En oh ja, nog wat collega’s die op pensioen gaan en moeten gevierd worden. Oudercontacten van 3 eigen kinderen en 20 ouders van andermans kinderen ontvangen. Juffenkadootjes! Schooluitstapjes! Moet ik doorgaan?
Ik zei dus. Kid’s Clothes Week valt slecht.
Maar.
Het thema is travelling (I teach British English, so double l ofcourse) en ik had zo’n schone caravannetjesstof in huis dat ik moést en zou.
Ik verbeterde de hele zondag, tegen de klok. Want maandagvoormiddag had ik een paar uur vrij vooraleer de volgende stapel examens zich aandiende. Een paar uur, dat klinkt als een Gingerbreadje uit Homemade Minicouture!
Al wilde ik oorspronkelijk een Theo maken, zo’n lapje van Veritas is maar 75 x 100 cm groot. Net te klein dus voor de grootste Theo. En eerlijk is eerlijk, een Theo neemt ook iets meer tijd in beslag. Tijd die ik niet had gisterenochtend.
Ik voorzag een klein folieke in de vorm van streepjespaspel. Streepjespaspel zeg, het schreeuwt gewoon zomer. Ik vond ze in verschillende kleuren bij lieve Sofie van Koning Uil.
Dus toch een KCW-project, onverwacht. Een uurtje naaien voor de kinderen per dag zit er deze week niet in, maar wie weet tovert het weekend nog wat extra!
