Ananassen zijn de nieuwe flamingo’s. Dat ondervond Petite Couture ook, toen vorige dinsdag de A Nana’s jersey van Aime Comme Marie zò snel in tientallen virtuele winkelmandjes vloog dat ze nooit bij mijn Favoriete Twaalf geraakte.
Een verwittigd man (of vrouw in dit geval, meer dan waarschijnlijk) is er twee waard: wil je deze leuke print in de polykatoenen variant, hou de webshop van Petite Couture dan goed in de gaten want heel binnenkort zijn ook die weer verkrijgbaar. Of beter: volg de winkel via Facebook, dan mis je de lancering zeker niet. Ik maakte er alvast een zomers bloesje uit, en met de restjes puzzelde ik deze quilt.
Een quilt, omdat die A Nana’s zo mooi matchte met de okeren Bye Bye Birds van Atelier Brunette en de zachtroze en okeren chevron die ik lang geleden kocht bij Georgette. De combinatie van die drie stoffen leek wel voorbestemd, ik kon het niet negeren.
Dus knipte ik vierkantjes. En nog meer vierkantjes. En stroken van een off-white gespikkeld katoentje van Den Depot.
En ik puzzelde. En werd daar helemaal ontspannen van.
De quilt werd doorstikt, niet met de hand maar met de machine. Totaal ongehoord in de quiltwereld waarschijnlijk, maar ik zag die uren en uren handwerk niet echt zitten. Lang geleden, toen de dieren nog konden spreken, de vogels nog te voet gingen en er geen internet was om me ’s avonds mee bezig te houden, deed ik dat wél, remember? En met z’n tweeën was dat ook leuker.
Soit, hij is afgeraakt. Bovendien is hij voor mij alleen. Ik kruip eronder op chilly avonden en ga hem mijn hele verdere leven koesteren. Ik blijf die kleurencombinaties prachtig vinden.
En binnen 40 jaar of zoiets zullen mijn kinderen over hun oude moeder zeggen:
Die gouden ananassen op haar quilt?
Tja, what can we say? Dat was zoiets hip in 2015.
(stoffen bij Petite Couture, Georgette, Bambiblauw en Den Depot)