195 vierkantjes van 17cm x 17cm werden door mij uitgeknipt uit 6 verschillende stoffen. Met over mijn schouder meekijkend mijn instructie-gevende super-precieze grootmoeder. Die nauwkeurigheid heeft moeke me niet kunnen doorgeven, ik snij te veel en te vaak bochten af, maar de naaigoesting is wel blijven hangen.
Het aan mekaar stikken van die 195 vierkanten deed ik niet volledig zelf, misschien een rij of drie. Tot moeke het weer uit mijn handen nam. Nauwkeurigheid, weet je wel. Het patroon maakte ik vooraf wel zelf, en die miniversie bewaar ik forever.
Ik weet nog hoe het salon aan de kant moest worden geschoven om heel dat gevaarte op de grond te kunnen leggen, er wattine tussen te spelden en daarbovenop de effen achterkant. Duizend speldjes, en ik die zei “Moeten dat er zoveel zijn?”. Waarop moeke waarschijnlijk alleen maar zal gelachen hebben. Al weet ik dat niet meer zeker. Maar de speldjes gebruik ik nu nog steeds.
Die drie lagen aan mekaar stikken deed ik wèl. Met veel gevloek, want zo’n gigantische sprei draaien en keren onder een naaimachine… Dat ik de biais er dan weer niet zelf rondstikte, zal jullie niet verbazen. Al had ik toen geen idee hoe moeilijk dat eigenlijk is, zo’n biaislint netjes vaststikken. Nu zoek ik soms naar foutjes of scheve stiksels. Labour lost, I tell you.
En toen heel die bedsprei klaar was, quiltten we die nog volledig met de hand door, diagonaal. Vollédig. Met de hànd. Samen, elk aan een kant. Weken en weken heeft dat geduurd.
Het is mijn pronkstuk, die sprei van 2m20 x 2m50. Ze past niet echt in het slaapkamerinterieur, maar dat doet er niet toe. Het is iets van mij en moeke, van eva en maria.
Je wist het toen nog niet, maar nu wel: wat een fantastisch moeder-dochter project! Dat koester je je leven lang. Prachtig!
wauw, echt eentje om voor altijd te koesteren dan!
Grtjs
wat geweldig!
Oh, ik krijg het er tegelijk koud en warm van… wat fijn dat jullie dat samen gedaan hebben!
Prachtig! Het verhaal erbij maakt het deken zo bijzonder!
Om nooit meer weg te doen. Wie weet komt het ooit nog terug in de mode.
Forever, dit zijn de dingen die je nooit of te nimmer zou weg doen! Leuk, nu weet ik ook waar de 'Maria' vandaan komt. Een weetje, een collega heeft een dochter Eva-Maria, zalige naam vind ik dat (en ook van de grootmoeder)!
Slapen onder het dekentje vind ik trouwens veel belangrijker, dan de match met de slaapkamer (je ogen zijn tcoh dicht hé).
Fijne start maandag!
Het is ook mijn tweede naam, Maria. Ik stam nog uit de generatie die er drie heeft 🙂
Juj ook een goeie kick-off maandag!
Wat een nostalgie! Heerlijk projectje, das dubbelop warm waarschijnlijk: warme wattine en warm in jouw hartje 🙂
da's eentje om door te geven later 🙂
zit hier bijna te bleiten (stomme zwangerschapshormonen 🙂 )
Een sprei met een verhaal! Zalig!!
Wat leuk en knap dat je dat toen al (bijna helemaal zelf) kon! Ik vind het verhaal erbij ook heel leuk geschreven, zie het helemaal voor me! Liefs
Grappig.. ben ook zo begonnen: maar volledig met de hand alles aan elkaar genaaid en doorgenaaid (maar het dekentje was voor ons pop haar park, dus beetje kleiner 🙂 ), de machine kwam er pas later bij mij 🙂
Prachtig toch zo'n leuke herinneringen die koester je voor de rest van je leven.
Wat mooi… Het verhaal, en het deken, …
Super mooie herinneringen die je elke winter weer kan boven halen 🙂 Ik heb dat elke keer als ik sjoekes bak. Dat heb ik van mijn moemoe geleerd;-)
Geniet er maar van
Mooi!
Wow, supermooi verhaal met een nog altijd heel mooi tastbaar resultaat!
Een mooi verhaal dat vereeuwigd is! Prachtig!
Een prachtig verhaal, een prachtige quilt en wat een pracht van een mens moet jouw grootmoeder geweest zijn!
moh zeg wat een mooi verhaal zeg! Tof! En wat een werk! Quilten, das ook niets voor mij, ik ben veel te onprecies als ik werk 😀
Zo'n schoon verhaal! Vooral dat jullie het samen gedaan hebben! Mooie herinneringen…
Een sprei met een prachtverhaal. geweldig 🙂
Respect, dat zie ik mezelf nooit doen! En wat een prachtige herinnering!
Zo'n mooi, warm verhaal steekt er achter die sprei. Ik kan goed geloven dat je daar telkens opnieuw onder wil kruipen.
Goeie start maandag!
Hier al geen grootouders meer sinds mijn twaalfde. Je hebt iets prachtig om te koesteren! Ze moest je nu eens bezig zien…x
Wauw, ik kan het geloven dat dat even duurde voordat het af was 😉 Mooie herinnering! Ik denk dat ik er het geduld niet voor zou hebben ….
De deken en het verhaal, wat mooi. Wat mooi ook dat je zo'n project samen met je grootmoeder hebt kunnen doen. Ik maakte een tijd geleden, in hoogzwangere toestand, een deken voor een kinderbed. Wat een werk was dat!
Ontroerend schoon!
Prachtig (de sprei en het verhaal erachter) !!!
Hoe mooi!
Ik word er een beetje stil van.
Respect … forever … zowel voor je grootmoeder als voor jou destijds ( en nu ook nog hoor 😉 ) !
Geniet nog lang van die warmte .
Zo mooi dit verhaal! Koesteren zou ik ook doen!
Prachtig, sprei en verhaal!
Wauw, prachtig!
Ontroerend mooi verhaal en sprei.
OMG! Blij dat zot zijn ni zeer doet! M
Maar al een geluk zijn we soms wat zottekes want anders zouden er natuurlijk niet zo'n mooie verhaaltjes bestaan. M
Dat is een sprei om te koesteren samen met het verhaal dat er bij hoort!Al matcht ze niet bij de rest van je slaapkamer,ze is wel mooi.
Heel mooi verhaal, die de deken nog extra mooi maakt en er meteen een berg betekenis aan geeft. Die deken zal jiu zeker en vast veel warmte geven, letterlijk en figuurlijk!
Oh wat een mooi verhaal!
Het moet echt in je genen zitten dat naaien, want bij velen zou de 'goesting' over zijn, vermoed ik, na zo een werk!
Zo mooi! Daar zou ik van zen leven zelf nooit aan beginnen! Misschien alleen een mini-versie voor een poppenbedje of zo…