lang geleden

Nu de nachten weer wat frisser worden haalde ik mijn bedsprei boven. En terwijl ik die op bed legde, bedacht ik dat dat mijn eerste échte naaiwerk was, precies 20 jaar geleden. Tweeëntwintig was ik, en ik wilde “nog eens iets naaien”. Een bedsprei, ja, en wat voor één.

bedsprei1

195 vierkantjes van 17cm x 17cm werden door mij uitgeknipt uit 6 verschillende stoffen. Met over mijn schouder meekijkend mijn instructie-gevende super-precieze grootmoeder. Die nauwkeurigheid heeft moeke me niet kunnen doorgeven, ik snij te veel en te vaak bochten af, maar de naaigoesting is wel blijven hangen.

bedsprei4

Het aan mekaar stikken van die 195 vierkanten deed ik niet volledig zelf, misschien een rij of drie. Tot moeke het weer uit mijn handen nam. Nauwkeurigheid, weet je wel. Het patroon maakte ik vooraf wel zelf, en die miniversie bewaar ik forever.

bedsprei5

Ik weet nog hoe het salon aan de kant moest worden geschoven om heel dat gevaarte op de grond te kunnen leggen, er wattine tussen te spelden en daarbovenop de effen achterkant. Duizend speldjes, en ik die zei “Moeten dat er zoveel zijn?”. Waarop moeke waarschijnlijk alleen maar zal gelachen hebben. Al weet ik dat niet meer zeker. Maar de speldjes gebruik ik nu nog steeds.

bedsprei3

Die drie lagen aan mekaar stikken deed ik wèl. Met veel gevloek, want zo’n gigantische sprei draaien en keren onder een naaimachine… Dat ik de biais er dan weer niet zelf rondstikte, zal jullie niet verbazen. Al had ik toen geen idee hoe moeilijk dat eigenlijk is, zo’n biaislint netjes vaststikken. Nu zoek ik soms naar foutjes of scheve stiksels. Labour lost, I tell you.

bedsprei2

En toen heel die bedsprei klaar was, quiltten we die nog volledig met de hand door, diagonaal. Vollédig. Met de hànd. Samen, elk aan een kant. Weken en weken heeft dat geduurd.

bedsprei6

Het is mijn pronkstuk, die sprei van 2m20 x 2m50. Ze past niet echt in het slaapkamerinterieur, maar dat doet er niet toe. Het is iets van mij en moeke, van eva en maria.

42 gedachten aan “lang geleden”

  1. Forever, dit zijn de dingen die je nooit of te nimmer zou weg doen! Leuk, nu weet ik ook waar de 'Maria' vandaan komt. Een weetje, een collega heeft een dochter Eva-Maria, zalige naam vind ik dat (en ook van de grootmoeder)!
    Slapen onder het dekentje vind ik trouwens veel belangrijker, dan de match met de slaapkamer (je ogen zijn tcoh dicht hé).
    Fijne start maandag!

  2. Wat een nostalgie! Heerlijk projectje, das dubbelop warm waarschijnlijk: warme wattine en warm in jouw hartje 🙂

  3. Wat leuk en knap dat je dat toen al (bijna helemaal zelf) kon! Ik vind het verhaal erbij ook heel leuk geschreven, zie het helemaal voor me! Liefs

  4. Grappig.. ben ook zo begonnen: maar volledig met de hand alles aan elkaar genaaid en doorgenaaid (maar het dekentje was voor ons pop haar park, dus beetje kleiner 🙂 ), de machine kwam er pas later bij mij 🙂

    Prachtig toch zo'n leuke herinneringen die koester je voor de rest van je leven.

  5. Super mooie herinneringen die je elke winter weer kan boven halen 🙂 Ik heb dat elke keer als ik sjoekes bak. Dat heb ik van mijn moemoe geleerd;-)
    Geniet er maar van

  6. Zo'n mooi, warm verhaal steekt er achter die sprei. Ik kan goed geloven dat je daar telkens opnieuw onder wil kruipen.

    Goeie start maandag!

  7. Hier al geen grootouders meer sinds mijn twaalfde. Je hebt iets prachtig om te koesteren! Ze moest je nu eens bezig zien…x

  8. Wauw, ik kan het geloven dat dat even duurde voordat het af was 😉 Mooie herinnering! Ik denk dat ik er het geduld niet voor zou hebben ….

  9. De deken en het verhaal, wat mooi. Wat mooi ook dat je zo'n project samen met je grootmoeder hebt kunnen doen. Ik maakte een tijd geleden, in hoogzwangere toestand, een deken voor een kinderbed. Wat een werk was dat!

  10. Respect … forever … zowel voor je grootmoeder als voor jou destijds ( en nu ook nog hoor 😉 ) !
    Geniet nog lang van die warmte .

  11. Heel mooi verhaal, die de deken nog extra mooi maakt en er meteen een berg betekenis aan geeft. Die deken zal jiu zeker en vast veel warmte geven, letterlijk en figuurlijk!

  12. Oh wat een mooi verhaal!
    Het moet echt in je genen zitten dat naaien, want bij velen zou de 'goesting' over zijn, vermoed ik, na zo een werk!

Reacties zijn gesloten.