Dat Theo hier al een tijd in mijn schuif lag te wachten.
Dat ik maar niet de juiste stof tegenkwam.
Dat ik een beetje schrik had van kragen met staanders, dat ook.
Dat ik dus elke keer weer excuses (uit)vond om er niet aan te beginnen.
Ik knipte een smalle maat 122 voor mijn slanke Zoon die vandaag 7 wordt. Die zit als gegoten.
Voor de kenmerkende Theohoekjes koos ik een restje katoen in jeans-look. Het frêle van de bloemtjesstof wordt daardoor wat getemperd.
Ik maakte er een paspel uit voor het rugpand en koos daar ook voor een holle plooi.
Vooraan zette ik een gebiesd borstzakje, wat in die dunne katoen toch wel een uitdaging bleek te zijn. Anderzijds kan ik van zo’n precisiewerk wel genieten. Vooral als het resultaat er dan ook nog eens mooi uitziet (en bijna perfect is).
Na een lange zoektocht vond ik de juiste knoopjes bij Hexagoon in Leuven. De kleur is precies dezelfde als die van de accentstof.
Iedereen die al eens een Zonen09-patroon gebruikte, weet dat de handleidingen van Mamasha top zijn. Dat is ook de reden waarom ik nooit bang ben om eraan te beginnen, waarom ik ze aan iedereen aanraad, en waarom haar Lars ook in dezelfde schuif als Theo ligt te wachten.
Een beetje onverwachts werd deze Theo dus een verjaardagshemd voor de Zoon. En eigen kind, schoon kind natuurlijk, maar ik ben niet alleen helemaal weg van de Zoon, vooral ook van de Zoon in dit hemd. Helemaal zijn stijl, helemaal passend bij zijn karakter, ook.
