Vijf jaar geleden kocht ik een tricot jurk van Vila. Een eenvoudige casual jurk, in een mooie tint blauw die na 3 zomers intensief dragen werd omgedoopt tot festival-jurk voor nog eens 2 zomers. Alle hoeken van het Vlaamsche Land zag ze, van Dranouter tot Leffinge over Olen en Werchter. Ze werd vuil en weer proper en bezweet en weer fris. Tot er een lading van de vettigste mayonaise uit een nachtelijke hamburger op terecht kwam en ze vervolgens pas dagen later de wasmachine zag. Vanish en Wipp-Express: too little, too late.
Dus ik maakte ze na. In het zwart. En jawel, in tricot. De zomen zijn verre van perfect, maar het kan er mee door.
Ik pimpte ze met de schattigste knoopjes uit New York.
En ik kan weer 5 jaar verder.
(zwarte tricot bij Stoffenspektakel)