Op de schouders zette ik donkergrijze restjes (die volgende keer wat groter mogen). Dat idee speelt al een tijd in mijn hoofd en zag ik vaak bij Groovybaby and Mama, één van mijn favoriete blogs. Haar stijl is zo helemaal mijn goesting dat ik soms lichtelijk jaloers ben op haar eigenzinnigheid en creativiteit. Haar naaisels dragen écht haar eigen stempel, ik herken ze van mijlenver, en da’s een kunst als je ’t mij vraagt.
Met de kartelschaar knipte ik een zak om het effen geheel van de stof te doorbreken. Eerst deed ik iets ingewikkeld origami-achtig voor dat zakdeel, maar de rode stof is te soepel voor deftig plooiwerk en de grijze veel te dik. Dus bewaar ik dat idee voor een ander project.
Op de rug zette ik een grove, gouden rits bovenop de stof. Ik zocht heel Tinternet af naar een duidelijke handleiding hiervoor maar vond niks, dus deed ik maar wat. Niet helemaal gelukt, maar niemand die het ziet, hoop ik. En een uur later merkte ik dat die handleiding gewoon op mijn Pinterest stond te blinken. Diepe zucht.
KCW zit er op deze winter, voor mij toch.
“Cool.” zei Dochter 1 toen de jurk af was. Ik geloof dat dat wil zeggen dat ze content is.
