Niet dat het de eerste keer was dat ik meter werd (we hebben er ondertussen 6, de Husband en ik, het mag stoppen :-)), maar het blijft speciaal, en al zeker als het een dochter van je broer is. Een speciaal kindeke verdient een speciaal kadooke dacht ik zo. Dus ik bestelde stof van Petit Pan en knipte het in stukjes. In 64 stukjes. Die ik dan volgens een welberekend patroon en heel precies weer aan mekaar stikte.
Zo kwam een deken tot stand. Géén restjesdeken deze keer, maar een lapjesdeken in wat mij betreft een paar van de mooiste stofjes ter wereld. Witte fleece en gouden paspel maken er een prinsessendeken van.
Ik hoop dat Gisèle het zal koesteren als ze groter is, dat het haar warm zal houden en dat ze het meeneemt naar alle volgende stappen van haar leven.
Dikke kus, meid!