Onze stikbitch-samenkomsten zijn ondertussen wat uitgebreid qua aantal deelneemsters. Het begon een paar maanden geleden, zomaar een keer op een avond bij mij thuis. Een beetje onvoorbereid vonden 5 collega’s elkaar en wilden een les kussen-maken. Maar er waren wel meer dan vijf collega’s die graag wilden (leren) naaien en nu zijn we al met een 20-tal kwetterende leerkrachten die één keer per maand twee klaslokalen inpalmen.
Enkelen hadden nog nooit een naaimachine van dichtbij gezien, dus onder begeleiding maakten ze een kussen (sommige zelfs mét paspelband) en deze week het supersimpel rimpelrokje.
Ik schreef en tekende wat richtlijnen, afmetingen en een patroon (enfin, twee rechthoeken) en gaf hier en daar wat tips. En echt, het is zo plezant om aan het eind van de avond iedereen met een big smile naar huis te zien gaan. Mét een rokje, hoera!
Maar er verschenen ook vlaggenlijnen, knikkerzakjes, logeerkussens en zelfs supportersjaals! Wat gaat dat geven als we allemaal “gevorderden” zullen zijn (binnen een jaar of tien :-))?
(stof bij Pauli – fluo paspel bij Stoffenspektakel)
