writer in residence

Geef toe, dat klinkt.

Een collega slash vriendin slash schrijfster kan zichzelf de komende weken zo noemen, wanneer ze ergens ten noorden van New York met een aantal gelijkgestemden de hele dag niets anders zal gaan doen dan schrijven, schrijven, schrijven. Ik beeld me haar in, in een groot koloniaal huis mét porch en schommelstoel, wapperende witkatoenen gordijnen en het ruisen van een zee. Of bomen, dat mag ook. En in de keuken een struise Afro-Amerikaanse kokkin die haar en de andere auteurs op regelmatige tijdstippen van heerlijk eten zal voorzien. Zucht.

Welgeteld een uur voordat ik naar haar afzakte voor een glas, stak ik nog snel recept 17 in mekaar. Een stoffen kaft in mijn – en haar – favoriete bloemenstofje dat nu echt bijna op is. Rond een schrift waarin ze alle indrukken als “writer-in-residence” kwijt kan als ze dat wil. Want écht schrijven, dat doet ze wel op een computer zeker?

Geen elastiek in huis, too last-minute dit project, dus een gewoon lintje alleen maar voor de sier. Maar wel de mooiste knoop uit de collectie er rond.
Schrijf ze, Els! En geniet!