Vol goede moed begon ik eraan.
Granny squares haken, ik leerde het van een vriendin, en nadat mijn eerste lapjes een feit waren vond ik de tijd rijp voor Het Grote Werk. Een deken. Tot ik begon uit te rekenen hoeveel lapjes ik daarvoor bij mekaar moest haken … Want een deken, dat vraagt toch een zeker minimum aan afmetingen, niet? Jullie weten het vast al, ik ben fan van het snelle werk, van instant succes, van 10-minuten-projectjes. Dus ik gaf het op. En terwijl ik de kinderen hier altijd leer om door te zetten, zag ik het haken van 164 extra squares al snel niet meer zitten. Om nog te zwijgen van al die in te stoppen losse draadjes … Help, zeg.
“Moest dat geen dekentje worden, mama?”
“Een dekentje? Neenee, dat zult ge zeker verkeerd verstaan hebben, schatteke. Een kussen, ja!”
En wie het resultaat van écht doorzettingsvermogen wil zien : check Villa Lisa!