Een goeie vriendin vroeg me een tijd geleden om kussens te maken. Of nee, eigenlijk vroeg ze het niet, ik stelde het zelf voor, bedenk ik nu. Ik stelde het voor, héél zelfzeker, vlak nadat ik een kussen met paspel en verborgen rits had leren maken bij Oon. Maar die uitleg zat ondertussen flink verborgen in mijn geheugen, en ik moet zeggen dat ik plots weer héél goed wist waarom ik mijn kussens altijd zònder rits maak.
Enfin, het lukte. Uiteindelijk. Al een geluk dat het vier kussens waren …
