vintagekussens

Ik wilde iets maken waarvan ik zeker ben dat het altijd lukt.
En wat maak ik dan? Juist. Kussens.
Mijn instant-succes-ritueel, mijn omniumverzekering op mijn zelfvertrouwen.
Ik maak ze vaak en veel. Meestal volgens dezelfde simpele methode en zonder rits, geen poespas, geen paspel, niks. Alleen een vintage lintje aan een hoekje. En dan doe ik wat ik het liefste doe : stoffen combineren. 
Deze keer moest het Londens gordijn eraan geloven, samen met dat ander stofje dat ik daar vond, nog een restje herfstjurk en een laken uit de kringloop. Dat laken was zo stijf, het leek wel karton! 

En zo zijn we weer drie vintagekussens rijker. Helemaal in herfstsfeer! Inclusief onderbelichte foto’s …