de zoektocht

Ik dacht zo :
Als ik in Londen ben moet ik toch ook op stoffenstrooptocht?

Ik zocht en ik vond tips bij Tilly. Selecteren was de boodschap natuurlijk, dus schrapte ik de dure stoffenwinkels al van de lijst. Ik ben een profijtelijk meisje, weet je. Gelukkig vond de Husband het niet erg om een voormiddag op te offeren aan mijn noden, en gelukkig heb ik ook kinderen die noooooit zagen en gewillig de mama over naartoe volgen.
Wij dus naar Walthamstow. 
Walthamwatte? Ik hoor het jullie al denken.
Walthamstow dus, een buitenwijk van Londen (denk Eastenders maar erger) waar volgens Tilly een dagelijkse markt is met o.a. stoffenkramen en een reeks stoffenwinkels. Maar het viel tegen. Stoffenkramen zagen we niet. Was ik er op de verkeerde dag? In het verkeerde seizoen? De verkeerde straat? Er waren wel een aantal stoffenwinkels, vooral Indische, die bling-bling stoffen verkochten en waar ik gelukkig toch hier en daar iets vond wat de moeite was. En héél profijtelijk : £1 per meter.

Een dag later liep ik in Spitalfields nog een oud gordijn tegen het lijf. Ook al profijtelijk want tweedehands natuurlijk. Het ruikt naar een oude Engelse mansion. Maar ’t is een heel schoon gordijn, ik zag er (weeral) kussens in.
All’s well that ends well.

7 gedachten aan “de zoektocht”

  1. Haha…zo gingen wij eens speciaal naar Goes voor de stoffenmarkt in het weekend. Bleek dat het enkel stoffen op dinsdag was daar in Goes, zaterdags enkel kaaskramen. Nu lachen mijn man en zoon nog altijd daarmee en het is hier dus een inside joke om te zeggen "zouden we eens geen stoffenmarktje doen om wat kaas te kopen?"
    Ik vind vooral die gele met bruin mooi!!!!

Reacties zijn gesloten.