winterwarmte

Dochter 1 wilde een sjaal. Geen uit de winkel hè, neenee, ze ging die zélf breien. “Oei,” dacht ik. In plaats van blij te zijn om haar creatief idee en haar aan te moedigen. Maar ik had geen breinaalden, en ook geen wol, en ik vreesde dat ze het na twee rijtjes sukkelen al zou opgeven. Dus kocht ik in de Wibra twee breinaalden en drie bollen wol en leerde ik haar de kneepjes van het vak (lees : de enige steek die ik ken, de rechtse). 
En ze deed dat. Ze breide een volledige sjaal. Steken vielen. Soms werden die opgeraapt, meestal niet. Af en toe werkte ik er ook wel eens aan. Of de Bomma. En nu is er dus een echte handgebreide sjaal die er heeeeel selfmade uitziet. Maar hij is wel mooi!

En nu wou Dochter 2 ook een zelfgemaakte sjaal. “Zelf” als in “door de mama”, want Dochter 2 heeft helemaal geen zin in breien.

Ik vond een restje nicky velours (waarvan ik had gezworen er nooooit nog mee te werken) en een restje tricot (waarvan ik had gezworen … ge raadt het al). En ik probeerde eens iets. Ik had na 10 minuten al spijt dat ik eraan begonnen was. Maar ik ben een doorzetter (hahaha!). Dus ook Dochter 2 heeft nu een handgemaakte sjaal. Voilà!